Jeśli Twoje dziecko wykazuje oznaki stresu, będziesz chciał zrobić wszystko, co w Twojej mocy, aby poczuło się lepiej. Jedną z pierwszych i najważniejszych rzeczy, które możesz zrobić, jest próba zrozumienia, dlaczego Twoje dziecko może czuć się zestresowane.
Zidentyfikowanie przyczyny stresu Twojego dziecka jest pierwszym krokiem w radzeniu sobie ze stresem.
Niektóre możliwe przyczyny stresu u dzieci to:
- Przesadnie zaplanowane życie — zbyt wiele czynności i za mało przestojów
- Presja społeczna ze szkoły
- Trudności w rozstaniu z rodzicami ( lęk separacyjny )
- Stres finansowy w rodzinie lub rodzica doświadczającego stresu w pracy
- Troska o zdrowie lub dobre samopoczucie bliskiej osoby
- Rozwód lub separacja rodziców
- Śmierć bliskiej osoby
- Przeprowadzka i/lub założenie nowej szkoły
- Doświadczanie bezdomności lub niestabilności mieszkaniowej
- Życie w niebezpiecznym domu lub okolicy
- Doświadczanie dojrzewania i innych zmian w ciele
- Problemy w kręgach przyjaciół dziecka, w tym kłótnie i presja rówieśników
- Doświadczanie nękania
- Niepokój i strach przed przerażającymi wydarzeniami na świecie, w tym wojnami
Wiele przyczyn stresu wynika z doświadczeń życiowych, które dziecko znosi bezpośrednio. Ale dzieci są gąbkami i mogą wyłapywać stres od innych wokół nich, co z kolei może powodować u nich stres. Tak więc świadomość tego, w jakim stresie możesz się znajdować, i zauważenie, jak to wpływa na Twoje dziecko, jest ważnym czynnikiem.
Jak sobie radzić ze stresem
Chociaż stres w życiu jest czymś, czego każdy z nas doświadcza od czasu do czasu, w tym dzieci, nie jest to coś, co należy brać za pewnik. Pod pewnymi względami stres może pomóc dzieciom rosnąć i budować odporność . Z drugiej strony przewlekły lub długotrwały stres może powodować problemy na całe życie dla dzieci.
Na przykład badania wykazały, że dzieci, których rodzice borykali się z problemami zdrowia psychicznego, częściej doświadczały cierpienia jako dorośli. Poziom stresu w wieku dorosłym zależał od tego, jak długo dzieci były narażone na stres związany z posiadaniem rodziców o słabym zdrowiu psychicznym oraz od tego, jak poważne były problemy ze zdrowiem psychicznym rodziców.
Inne badania wykazały, że dzieci doświadczające „stresu toksycznego” – definiowanego jako długotrwały, silny stres, którego nie łagodzi troskliwy rodzic lub inny autorytet – mogą mieć trwały wpływ na zdrowie fizyczne i psychiczne dziecka w okresie dorosłości.
Na szczęście jako rodzic masz do odegrania ważną rolę w radzeniu sobie ze stresem. Nie zawsze możesz powstrzymać stres przed pojawieniem się, ale możesz pomóc dziecku przejść przez to, aby mogło uczyć się z tego doświadczenia i na koniec stać się silniejsze.
Oto kilka pomysłów, jak pomóc dziecku radzić sobie ze stresem:
- Daj im bezpieczną, nie oceniającą przestrzeń do dzielenia się swoimi uczuciami
- Być dobrym słuchaczem; pozwól dziecku dzielić się swoimi uczuciami bez próby ich uciszenia, poprawienia lub zmiany tego, jak się czuje
- Młodsze dzieci mogą potrzebować pomocy w nazywaniu swoich uczuć i pomocy w zrozumieniu sposobów, w jakie stres może manifestować się w ich ciałach
- Zapewnij dziecku przewidywalne procedury dotyczące struktury dnia, pory posiłków i pory snu; rutyny mogą być kojące dla dzieci w sytuacjach stresowych
- Upewnij się, że Twoje dziecko ma wystarczająco dużo snu, czasu poza ćwiczeniami i zdrowych, regularnych posiłków
- Poświęć trochę czasu każdego dnia, aby poświęcić swojemu dziecku niepodzielną uwagę, niezależnie od tego, czy oznacza to zabawę z nim, rozmowę z nim, czy słuchanie jego uczuć
- Przygotuj swoje dziecko z wyprzedzeniem na wszelkie stresujące sytuacje, określając, czego się spodziewać i odpowiadając na wszelkie pytania, jakie może mieć
- Zachęć starsze dzieci do spisania swoich uczuć lub prowadzenia dziennika
- Uczyń medytację i uważność częścią rutyny z dzieckiem
Kiedy szukać profesjonalnej pomocy
Czasami nie możesz tego zrobić sam, a poziom stresu Twojego dziecka osiągnął punkt, w którym potrzebuje profesjonalnej pomocy, aby przejść przez to. Oznaki, że Twoje dziecko może skorzystać na terapii, poradnictwie lub spotkaniu z pediatrą to:
- Twoje dziecko zaczęło wycofywać się z Ciebie lub swoich znajomych
- Twoje dziecko doświadcza nie tylko stresu, ale także oznak niepokoju lub depresji
- Twoje dziecko nie może kontrolować swojego gniewu ani agresji
- Twoje dziecko ma problemy z funkcjonowaniem w szkole lub w sytuacjach społecznych
Rodzice mogą również szukać profesjonalnej pomocy dla siebie, jeśli mają problemy z pomocą swojemu dziecku. Brak możliwości pomocy dziecku może powodować zwiększony stres i niepokój. Możesz więc skorzystać na otrzymaniu dodatkowego wsparcia dla siebie, gdy będziesz pomagać dziecku w poruszaniu się po tym.
Jak rozmawiać z dzieckiem o pieniądzach?
Niezależnie od wieku dziecka, ma ono swoje potrzeby i chce je realizować. Większość z nich opiera się na tym, co może i chce posiadać. Częstym błędem rodziców jest spełnianie wszystkich zachcianek dziecka dla świętego spokoju albo z chęci dogodzenia mu. Przez to dziecko uczy się, że może mieć wszystko i nie rozumie, że możemy nie móc sobie na coś pozwolić. Dlatego ważne jest, żeby rozmawiać z dziećmi o pieniądzach.
Pieniądze to temat rzeka i tak naprawdę rodzic sam musi wyczuć, co może dziecku powiedzieć, a czego jeszcze nie będzie ono w stanie zrozumieć. Ważne jest jednak, żeby na każdym etapie poszerzać jego wiedzę i starać się, aby zrozumiało ono, skąd w ogóle biorą się pieniądze. Wielu rodziców błędnie zakłada, że dziecko z czasem samo nauczy się szanować pieniądz i pozna jego wartość. Może się jedna okazać, że sam rodzic utrudnia dziecku taką naukę. Jeśli nie pokażemy mu, ile kosztują rzeczy, które chce mieć i nie wytłumaczymy, ile takie pieniądze dla nas znaczą, to może się okazać, że aż do rozpoczęcia pracy nie będzie ono miało tej świadomości. Dziecko w pierwszej kolejności powinno dowiedzieć się, że rodzice muszą pracować za pieniądze i niekoniecznie lubią to robić. Kiedy dziecko będzie starsze, możemy powoli oswajać je z pracą i jej wartością, na przykład poprzez przydzielanie kieszonkowego ustalanego na podstawie wielkości i ciężkości jego obowiązków domowych czy czasu, jaki spędza na naukę.
